Anatreprika | Ανατρεπτικά
Κοίτα πόσος κόσμος ζειβυθισμένος στην ασφάλεια, ασφάλειαΟι διάδρομοι όλοι μια γραμμήγια μοναξιές που ζουν παράλληλα, παράλληλα.Σε πείσμα όλου του κόσμουΕσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειροΝα ψιθυρίζεις είμαι εδώκαι να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό.
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζωνα ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμουΑνατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνοςΤ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθοράΑνατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζωνα ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμουΑνατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνοςΤ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ότι αισθάνθηκα ποτέκι ότι πιο βαθιά με χάραξε, με χάραξεΜα δεύτερέ μου εαυτέ ητόλμη σου ήταν που με άλλαξε, με άλλαξεΣε πείσμα όλου του κόσμουΕσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειροΝα ψιθυρίζεις είμαι εδώκαι να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζωνα ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμουΑνατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνοςΤ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Μιας και ήρθε η σειρά μουσου λέω με τη σειρά μουΟ χρόνος είναι λίγοςνα αραδιάσω τα όνειρά μουΝα αφήσω δεν προφταίνωτον καλύτερο τον στοίχο μουΟύτε να ξεδιπλώσωτον βρώμικο τον ήχο μουΜονάχα αυτό θα πωκαι βάλε το στο μυαλό σουΕυχή μου είναινα ‘μαι μόνο λίθος στο όνειρό σουΚαι κάνε Θεέ μουνα είναι όμορφη αυτή η νυχτιάΔεν θέλω μια απ’ τα ίδιααλλά ανατρεπτικάΈτσι κι αλλιώς για όνειρα μιλάμεΌνειρα τραγουδάμεκαι γύρω απ’ αυτά πάντα γυρνάμεΧωράμε στα ατέλειωτα ταξίδια μαςευχόμαστε κρυφά να φύγουμεμεσ’ απ’ τα ίδια μαςΣτα πεφταστέρια ελπίζουμεακόμα σαν παιδιάΕπάνω μας αλλάζουν όλαμα όχι η καρδιάΚαι κάνε Θεέ μουνα είναι όμορφη κι αυτή η νυχτιάΔεν θέλω μια απ’ τα ίδιααλλά ανατρεπτικά
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζωνα ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμουΑνατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνοςΤ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθοράΑνατρεπτικά