Diadilosi (Διαδήλωση)
Και μένουν μόνο οι σκουπιδιάρηδες στο δρόμονα μαζεύουν τα απομεινάρια μιας διαδήλωσηςπου δεν ξέρει κανένας αν πέτυχε ή όχι.
Πήγαμε κι οι δυο νοσοκομείο.Τη μαύρη σου στολή τώρα δε φοράς,πίσω απ’ την ασπίδα δε με κυνηγάς,ούτε εγώ σε βρίζω, ούτε πια κρατώστο ένα χέρι πέτρα και στ’ άλλο μου πανώ.
Σε βλέπω μέσα στην εντατική, "είσαι καλά;",κι εσύ δεμένος με επιδέσμους μου χαμογελάς,με αγαπάς.
Τίποτα δεν άλλαξε αυτή η διαδήλωση.Τους σκουπιδιάρηδες στο δρόμο που μαζεύουνεαυτούς μόνο λυπάμαι, αυτούς μόνο λυπάμαι,αυτούς μόνο λυπάμαι.
Και μένουν μόνο οι σκουπιδιάρηδες στο δρόμοκαι κάτι σκύλοι πεινασμένοι, πετσί και κόκκαλο,με μύτες στεγνές να μυρίζουν τα πεζοδρόμια.
Είμαστε κι οι δυο εκτός κινδύνου.Λίγες γρατζουνιές κάτω απ’ τα πλευρά,επιπόλαιο τραύμα, ούτε που πονά,ούτε εγώ πια νιώθω το κάψιμο αυτόαπ’ τα δακρυγόνα στα μάτια, στο λαιμό.
Σου γνέφω με το χέρι από μακριά, "πότε θα βγεις;",κι εσύ μου κάνεις νόημα, "είσαι καλά;",μόνο για μένα ανησυχείς.
Τίποτα δεν άλλαξε αυτή η διαδήλωση.Τους σκουπιδιάρηδες στο δρόμο που μαζεύουνεαυτούς μόνο λυπάμαι, αυτούς μόνο λυπάμαι,αυτούς μόνο λυπάμαι.
Και μένουν μόνο οι σκουπιδιάρηδες στο δρόμο.