Mi Me Rotaei Kaneis (Μη με ρωτάει κανείς)
Μες σε τόσα άπιαστα όνειρα να χάνομαινα 'μαι δω κι απόψε πάλι να μιλάω για κείνηΚι από τι την θυμίζει σαν παιδί να πιάνομαιπριν έρθει ο φόβος που σταλιά σταλιά με πίνεικι η μοναξιά μου να μ’ ανακρίνει
Μην με ρωτάει κανείς πως είμαι πως περνάωόταν τις νύχτες σπίτι μόνος μου γυρνάω.Κι ας τρέχω όταν το τηλέφωνο χτυπάειν’ ακούσω μήπως είναι αυτή και με ζητάει.Μην με ρωτάει κανείς πως είμαι πως περνάωόταν τις νύχτες σπίτι μόνος μου γυρνάω.Μην με ρωτάει πια κανείς αν το αντέχωαφού δικό της είναι ότι είχα κι ότι έχω
Γύρω γύρω οι αναμνήσεις μαζευτήκανεο ήχος της φωνής της, το άρωμα, το άγγιγμά της.Ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου βρήκανεκαι θα με τιμωρήσουν που είμαι μακριά τηςκαι δεν ξυπνάω στην αγκαλιά της.