Ελπίδα
Λάμπει άγνωστο αστέριΠάλι είμαστε αποκομμένοι απ'το σπίτιΠάλι μεταξύ μας (μας χωρίζουν) πόλειςΦώτα απογείωσης αεροδρομίουΕδώ έχουμε ομίχλες και βροχέςΕδώ έχουμε κρύες ανατολέςΕδώ στον ανεξερεύνητο δρόμοΚαρτερούν πολύπλοκα γεγονότα
Ελπίδα-η γήινη πυξίδα μουΚι η τύχη-επιβραβευση για το θάρροςΚαι αρκεί ένα και μόνο τραγούδιΌπου τραγουδάει κανείς μόνο για το σπίτι
Πίστεψε πως εδώ από μακρυάΠολλά χάνονται από το οπτικό πεδίοΛιώνουν τα σύννεφα καταιγίδαςΜοιάζουν ανόητες οι παρεξηγήσειςΠρέπει μόνο να μάθεις να περιμένειςΠρέπει να είσαι ήρεμος και πεισματάρηςΓια να λαμβάνεις από τη ζωή περιστασιακάΟλιγόλογα τηλεγραφήματα ευτυχίας
Ελπίδα - η γήινη πυξίδα μουΚι η τύχη - επιβράβευση για το θάρροςΚαι αρκεί ένα και μόνο τραγούδιΌπου τραγουδάει κανείς μόνο για το σπίτι
Και να ξεχάσεις όπως κάποτε δεν γίνεταιΌ,τι δεν τραγουδήσαμε κάποτε μέχρι το τέλοςΧαριτωμένα κουρασμένα μάτιαΜπλε μοσχοβίτικες χιονοθύελλεςΠάλι μεταξύ μας (μας χωρίζουν) πόλειςΗ ζωή μας χωρίζει όπως πρώταΣτον ουανό ένα άγνωστο αστέριΛάμπει σαν ένα μνημείο για την ελπίδα
Ελπίδα-η γήινη πυξίδα μουΚι η τύχη-επιβραβευση για το θάρροςΚαι αρκεί ένα και μόνο τραγούδιΌπου τραγουδάει κανείς μόνο για το σπίτι
Nada
Sjaji se nepoznata zvijezdaOpet smo otrgnuti od domaOpet su među nama gradoviSvjetla aerodroma*Tu su magle i kišeTu su hladne zoreOvdje na neistraženom putuNas čekaju složene teme
Nada je moj zemaljski kompasA sreća nagrada za hrabrostA dovoljna je jedna pjesmaDa se samo o domu u njoj pjeva
Vjeruj da se ovdje izdalekaMnogo toga gubi iz vidaTope se olujni oblaciUvrede se čine apsurdnimaPotrebno je samo naučiti čekatiPotrebno je biti miran i uporanDa bi ponekad od života dobivaoškrte telegrame radosti
Nada je moj zemaljski kompasA sreća nagrada za hrabrostA dovoljna je jedna pjesmaDa se samo o domu u njoj pjeva
Zaboraviti kao i prije se ne smijeSve ono što jednom nismo otpjevaliDrage umorne očiPlave moskovske mećaveOpet su među nama gradoviŽivot nas rastavlja kao i prijeNa nebu nepoznata zvijezdaSjaji poput spomenika nadi
Viltis
Šviečia nežinoma žvaigždėIr vėl mes atitrūkę nuo namųVėl tarp mūsų miestaiPakilusios aerodromų ugnysČia pas mus rūkai ir lietūsČia pas mus šaltos aušrosČia, nežinomam kely,Laukia suplanuoti siužetai
Viltis - mano žemiškasis kompasasO sėkmė - nuopelnas už drąsąO dainos gana vienos,Kad tik apie namus joje dainuotųsi
Tu patikėk, kad čia iš toloDaugelis pasimeta nuo vaizdoTirpsta griausmingi debesysSkriaudos rodosi niekinėmisReikia tik išmokti lauktiReikia būti ramiu ir atkakliu,Kad kartais iš gyvenimo gautumDžiaugsmo šykštinčias telegramas
Viltis - mano žemiškasis kompasasO sėkmė - nuopelnas už drąsąO dainos gana vienos,Kad tik apie namus joje dainuotųsi
Ir negalima tiesiog pamiršti to,Ko mes kažkada neišdainavomeMielos pavargusios akysŽydros maskvietiškos pūgosVėl tarp mūsų miestaiGyvenimas mus išskiria, kaip ir anksčiauDanguje nežinoma žvaigždėŠviečia, tartum paminklas vilčiai
Viltis - mano žemiškasis kompasasO sėkmė - nuopelnas už drąsąO dainos gana vienos,Kad tik apie namus joje dainuotųsi
Nadzieja
Nieznana gwiazda lśniZnowu jesteśmy oderwani od naszych domówZnowu miasta pomiędzy namiŚwiatła pasu startowego na lotniskuTutaj są mgły i deszczeTutaj jest chłodny świtTutaj na tym nieprzetartym szlakuCzekają złożone wątki rodem z filmów
Nadzieja - mój kompas na świecieI szczęście - nagroda za odwagęZadowala mnie tylko jedna piosenkaTa, która jest tylko o domu
Uwierz mi, że tutaj z oddaliWielu jest zagubionych w widokuBurzowe chmury topią sięArgumenty wydają się śmieszneTrzeba nauczyć się, jak czekaćTrzeba być spokojnym i upartymBy dostać coś od życiaPowstrzymane telegrafy szczęścia
I wciąż nie mogę zapomniećWszystkiego, czego nie zdążyliśmy zaśpiewaćDrogich zmęczonych oczuMoskiewskich niebieskich burzy śnieżnychŻycie rozdziela nas, jak wcześniejNa niebie jest nieznana gwiazdaLśni, jak pomnik nadziei
Speranța
O stea necunoscută strălucește.Din nou suntem departe de casă,Din nou între noi sunt orașe,Luminile pistelor aeroportului.Aici la noi e ceață și plouăAici la noi diminețile sunt reciAici, pe drumuri neumblateAșteaptă subiecte complicate.
Speranța - busola mea pe pământȘi norocul - premiul pentru curaj,Iar cântecul, unul mi-e destul,Dacă în el se cântă despre acasă.
Crede-mă că aici, de departe,Multe se pierd din vedere.Se topesc norii de furtună,Iar jignirile par absurde.Trebuie doar să înveți să aștepți.Trebuie să fii răbdător și tenace,Pentru ca uneori să primești de la viațăRare telegrame ce-aduc fericirea.
Speranța - busola mea pe pământȘi norocul - premiul pentru curaj,Iar cântecul, unul mi-e destul,Dacă în el se cântă despre acasă.
Nu avem voie să uitămTot ceea ce nu am finalizat,Ochii dragi obosiți,Viscolele albastre ale Moscovei.Din nou între noi sunt orașeViața ne desparte, ca odinioarăPe cer o stea necunoscutăStrălucește ca un monument al speranței.
Speranța - busola mea pe pământȘi norocul - premiul pentru curaj,Iar cântecul, unul mi-e destul,Dacă în el se cântă despre acasă.
Ümit
Aşina olmayan bir yıldız parlıyor,Yine evden koparılmışız,Yine aramızda şehirler,Hava-alanlarının göğe yükselen alevleri,Bizim buralarda sis ve yağmurlar var,Bizim buralarda - soğuk gün-doğumlarıBurada, bilinmedik yollardaAkıl almaz işler.
Ümit - benim pusulamdır.Talih ise - cesaretin mükafatı.Bir şarkım var, sadeceEve olan özlemin dile geldiği.
İnan ki bu uzak diyardaGözünün erdiği birçok şey yitiriliyor.Kasırga taşıyan bulutlar eriyor.Güceniklikler pek kaypak görünüyor.Beklemeyi öğrenmek gerekiyor,Sakin ve inatçı olmak gerekiyor,Hayattan koparıp almak içinO tamahkar telgraf sevincini.
Ümit - benim pusulamdır.Talih ise - cesaretin mükafatı.Bir şarkım var, sadeceEve olan özlemin dile geldiği.
Şarkısını tamamlayamadığımız her ne varsa, hiçbiriniUnutmak yine mümkün değil.Sevimli yorgun gözler,Masmavi Moskova tipileri,Yine aramızda şehirler,Hayat, eskisi gibi, bizi ayırmakta,Gök-yüzünde aşina olmadığımız bir yıldızIşımakta, umuda bakan bir anıt gibi.
Ümit - benim pusulamdır.Talih ise - cesaretin mükafatı.Bir şarkım var, sadeceEve olan özlemin dile geldiği.