Zoi dalika kokkini | Ζωή νταλίκα κόκκινη
Ζωή, νταλίκα κόκκινηστις εθνικές, στις εθνικές του κόσμου,στου Στέλιου τα τραγούδιαβενζίνα των φτωχών,αγάπη θεοσκότεινη,πολλά ουίσκια εντός μουακούνε τα ζεϊμπέκικασαν το Πάτερ ημών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,τα εργοστάσια μεγάλα,τα μεροκάματα μικρά.
Φεύγω απ’ αυτό που νιώθω,έκαψα τον πόθο μονος μια νυχτιά,ήπια μέχρι που σε είδαμε βαθιά ρυτίδα μες στην ξενιτιά,φεύγω απ’ αυτό που νιώθω.
Βαριά τα χρόνια, σίδερα,και τζούφια η λαμαρίνα,χοτ ντογκ απ’ την καντίνα,χιλιόμετρα φασόν,αγάπη θεοσκότεινη,Θεσσαλονίκη Αθήνα,αγάπησέ με σήμερακαι στη διαπασών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,τα εργοστάσια μεγάλα,τα μεροκάματα μικρά,τα εργοστάσια μεγάλα,τα μεροκάματα μικρά