Efta zoes (Εφτά ζωές)
Ζωντάνεψαν τα γράμματακαι χόρευαν στα μάτια μου μπροστάθυμήθηκα τα βράδια μας που χόρευααγάπη μου μ’ εσέναστο μήνα έξι γράμματα που στέλνωείναι λίγα τελικάσου είπα πως δε θα’ γραφα μα γράφωτι να πω τα’ χω χαμένα
Κι έχω για σένα εφτά ζωέςεγώ να χάσωγύρισε πίσωδεν μπορώ να σε ξεχάσω
Σε παίρνω στο τηλέφωνο μα κλείνουμεστα τρία τα λεπτάεμείς οι δυο που καίγαμε τα σύρματασχεδόν του τηλεφώνουνα έρθεις θέλω γρήγοραμα μόνη ζω εδώ παρ’ όλα αυτάμοιραία τώρα γίνομαι συνένοχηστο άγγιγμα του χρόνου