Mevsim rüzgarları ne zaman eserseO zaman hatırlarımÇocukluk rüyalarım, şeytan uçurtmalarımÖper beni annem yanaklarımdanGüzel bir rüyadaSanki sevdiklerim hayattalarken halaAkşama doğru azalırsa yağmurKız kulesi ve adalarAh burda olsanÇok güzel hala ıstanbul'da sonbaharHer zaman kolay değil sevmeden sevişmekTanımak bir vücuduYavaşça öğrenmek, alışmak ve kaybetmekıstanbul bugün yorgun, üzgün ve yaşlanmışBiraz kilo almışAğlamış yine, rimelleri akıyor
Когато ветровете отнасят сезонитеТогава си спомнямСънят от детството ми, дяволското ми хвърчилоМама ме целува по бузитеХубав сънСякаш любимите ми хора са все още живиДо вечерта, ако намалее дъждаДевичата кула и островитеАх, де да бяха тукВсе още е много красива есента в ИстанбулВсеки път не е лесно да се любиш без да обичашДа опознаеш едно тялоБавно да го изучиш, да привикнеш и да го загубишИстанбул днес е изморен, тъжен и остарялМалко е понапълнялПлакал е отново, спиралата му се е разтекла
Սեզոնային քամիները կրկին երբ կփչենԱյն ժամանակ ես կհիշեմԻմ մանկական երազանքներ,Իմ խելագար ուրուրեր
Ինձ համբույր տուր, մայրս, իմ երեսներին,Սիուն մի երազում,Կարծես հարազատներս,Դեռ ապրում են աշխարհում
Իրիկվա իջնելիս, անձրև մեղմանա,Կույսի աշտարակն ու կղզիներԱշունը Ստամբուլում դեռ շատ սիրուն է,Ախ եթե դու այստեղ լիներ…
Դա միշտ այսքան հեշտ չէՍեր կատարել առանց սիրո,Նոր մարմինը իմանալ,Դանդաղ հետազոտելՍովորել, ու հետո կորցնել
Ստամբուլ այսօր հոգնվաց,Թխրեց ու ջերմակեց,Մի քանի կիլով չաղանաց,Լացակունաց նորից, շիկնանքը արտասոհեց…
Իրիկվա իջնելիս, անձրև մեղմանա,Կույսի աշտարակն ու կղզիներԱշունը Ստամբուլում դեռ շատ սիրուն է,Ախ եթե դու այստեղ լիներ…
季節を知らせる風が 吹くたびにその時 思い出すことがある子供のころの夢を 僕が持っていた悪魔の凧を母は僕にキスしてくれた 僕の頬に美しい夢の中でまるで僕の愛したものが 生きているようだね まだ
夜が深まって 雨が小止みになるなら乙女の塔と島たちがああ そこにあってくれたらまだとても素敵な イスタンブルの秋
いつも簡単なことではないよ、愛してもいないのに愛し合うことや身体を知ることは僕はゆっくり学んで行ったんだ 慣れることと失うことをイスタンブルは今日は疲れて 悲しそう 老けて少し太ったみたいだね泣いたからまた マスカラが流れてしまっているよ
Vântul anotimpului, oricând bate,Mă face să-mi amintescVisurile copilăriei, zmeiele de hârtieMama mă sărută pe obraji,Într-un vis frumos,Ca și când toți oamenii dragi mie ar mai fi încă în viață.
Spre seară, de se mai potolește ploaia,Turnul Fecioarei și insulele,Ah de-ai fi aici,E încă așa frumoasă toamna în Istanbul.
Nu e întotdeauna ușor să faci dragoste fără să te indrăgostești,Să cunoști un corp,Încet să-l descoperi, să te obișnuiești și să-l pierzi.Istanbulul azi e obosit, supărat și îmbătrânit,A pus câteva kilograme,A plâns din nou, rimelul i se scurge.
Spre seară, de se mai potolește ploaia,Turnul Fecioarei și insulele,Ah de-ai fi aici,E încă așa frumoasă toamna în Istanbul.