Μωρό μου
Μην τυχόν και κλάψεις, γνωριστήκαμε με τη μοναξιά, πριν γνωριστηκαμε με τον Θεο πρωτίστωςΜην αφήνεις τη μυρωδιά σου,τη μυρωδια σου αγάπησα πολύ,δεν μπορείς να ξέρεις πάρε τη μυρωδιά σου μακριά
Ησουν πάντα παιδί , στο χέρι σου μπαλονι..Ημουν εμπόδιο εγω; ήμουν βελόνα ;ένα βλέμα μου και τα μήλα πέφτουν ,εξφανιζόμαστε,ρολά κατεβαίνουν....
και είναι άσκοπο να αντιμετωπίζειςαυτους που το προσωπο τους είναι ξένοΚαθε δευτερόλεπτο που περνάει για εμένα ειναι πιο ξένηκαι έτσι να μη γινει σαν αυτή που ήξερα , μείνε εσύΚάθε δευτερόλεπτο που περνάει πιο δύσκολο να μη γίνεταικαι χαμογέλα τώρα.......
Πάντα είχες δίκιο, πονοι χωρίς χρέωση,έπρεπε πάντα απο μακρυα να κοιτάμεΕιμαι πολύ κουρασμένος, σαν ένα παλιό ρολόι,σχισμένος σαν την Πολη...
Μωρό μου....
λυπημένοι όπως όταν χτυπάει το κουδόυνι ενώ είμασταν στο καλύτερο μέρος του παιχνιδιου,έτσι είμαι
Maleńka
Nie płacz, już oswoiłem samotność.To Bóg kiedyś skrzyżował nasze drogi.Nie zostawiaj tu swojego zapachu. Kochałem go.Nie możesz teraz ot tak, mnie tego pozbawić.
Maleńka...
Jesteś jak dziecko.. z balonikiem w ręce.Czy byłem przeszkodą? Czy byłem igłą, która ci go przebiła?Widziałem, że jabłka spadły już drzew. Jesteśmy tacy sami jak one - zepsuci.Drewniane okna są już zamknięte.
Maleńka...
Już nie da się nic zrobić.Twoja twarz jest dla mnie obca.I z każdą chwilą coraz mniej ciebie znam.Nie powinno tak być. Chcę, by było jak dawniej.To niesprawiedliwe, że ten ból z każdą minutą zwiększa się.A teraz uśmiechnij się, uśmiechnij się, uśmiechnij się,uśmiechnij się,
Maleńka...
Zawsze miałaś rację. Cierpienie jest za darmo.Trzeba było trzeźwo ocenić sytuację.Jestem potwornie zmęczony, jak stary zegar.Rozdarty na pół jak Stambuł.
Maleńka...
Teraz czuję się tak, jak kiedyś, gdy przeraźliwy dźwięk dzwonka w szkole, oznajmiał koniec wspaniałej gry...