Ahmet Kaya "Doruklara Sevdalandım" letra

به کوهساران دلبسته ام

برای پیروی از کوه ها مثل جوانه های رقصان گندم در باد، از رنگی به رنگی شدمبرای شندین زندگی در دریایی از خون، ناپاکی های خویش را زدودمبرای رسیدن به صبح، از میدانهای جنگ گذشتمبرای رسیدن به صبح، از میدانهای جنگ گذشتم

بوی آویشن به مشامم رسیدبوی آویشن در آغوش "شبِ بدخُلق" بودبیکباره از خواب برخواستمگفتم ای دل بشتاب باید از این شهر بارسفر بستاین شهر میخواهد مرا از آرزوهایم جدا کند.خسته ام؛چون که خستگی ام معنایی مثل "زندگی" داردبا این وجود دشمنانم به لذت شادی حاصل از زندگیم، دست نخواهند یافت...

قطارها از شبی به شب دیگر درگذراندقلب مجروح من زخمه میزند به هزاران غم و درد.روزی میرسد که شفقی، تاریکی ها را به هزاران تکه درهم شکندروزی میرسد که شفقی، تاریکی ها را به هزاران تکه درهم شکند

برای کندن سنگها در دریاها به موج آمدمبرای سیرشدن از روشنایی دلبسته ی ارتفاعات شدمبرای شنیدن صدای کوه ها بسان رودها زلال گشتمبرای شنیدن صدای کوه ها بسان رودها زلال گشتم

فرزندم با اشکهایت، پرنده ای بر صورتم رسم کن.پرنده ای که مژگانم بالهایش باشدپرنده ای که لبانم قلب کوچک مظطربش باشدفرزندم، پرنده ای که گرمای بدنش از من باشد.کودک عزیزم بهار آمدهبهار آمده و دم در تکیه زدهکودکم بر شاخه ها، برگو بر آب حبابها بپا خواسته اند

دخترکم مثل بره ای بخواب رفتهدیگر گریه اش را نمیشنومنوزادم در نور ماه سوختهو شاید به این خاطر است که صورتش به سفیدی میزند

ترانه ها از هجایی به هجای دیگر میروند و تمام می شوندقلب مجروح من پژواک هزاران غم و درد می شودروزی میرسد که تاریکی ها به هزاران تکه خواهند شکستروزی میرسد که تاریکی ها به هزاران تکه خواهند شکست