Sogdiana "Poezda (Поезда)" lyrics

Translation to:bees

Poezda (Поезда)

Я не устану ждать тебя.Когда туман застелет лица,Когда в окне забьется птицаи тебя укроет чья-то теньТихо и неслышно.

Я не устану ждать тебяТак опрометчиво, так сильно.А ты как ветер прячешь крылья от меня,Не опуская глаз, почти неуловимо.Прошлое сейчас так необъяснимо, только..

Поезда, пути, столицы, лица, городаЗависают, будто птицы в белых проводах.Я кричу, я улетаю, я схожу с ума -Не остановится.Оживают чьи-то лица и слова во мне,Разрываются на части пули в голове.На вопросы нет ответа, на ответ - вопрос:Нам не изменится.

Я не устану ждать тебя.Когда луна утонет в море,Я положу в твои ладони часть себя.Ту часть, что без тебясуществовать не может.Просто без тебясуществовать не может..Только..

Поезда, пути, столицы, лица, городаЗависают, будто птицы в белых проводах.Я кричу, я улетаю, я схожу с ума -Не остановится.Оживают чьи-то лица и слова во мне,Разрываются на части пули в голове.На вопросы нет ответа, на ответ - вопрос:Нам не изменится.

Нам не изменится..

Poezda (Цягнікі)

Я не стамлюс’ цябе чакаць.Калі туман засцеле твары,Калі ў акне заб'ецца птушка ( птаха)I цябе -- атуліць нечы (чыйсцi) цень…Ціха «i нечутна» (нячутвана).

Я не стамлюс’ чакаць цябе --Так неабдумана, вялiка…А ты як вецер крылы скрыўшы… ад мяне,Не апусцiўш’ вачэй, амаль i няулоўна.Адышло -- цяпер, -- так незразумлёна, толькі...

Цягнікi, пуці, сталіцы, твары, гарады --Завісаюць, роўна птушкі ў белых правады.Я крычу, я адлятаю, з розуму схаджу --Не быць мне спыніцца. Йе-йе!Ажываюць чые твары, словы ува мне,Разрываюцца на часткі кулі ў галаве.На пытанні бы адказу, бы адказ -- пытай:Нам жа не зменіцца. Йе-йе!

Я не стамлюс’ чакаць цябе…Калі патоне Месяц ў моры,Я пакладу ў твае далоні -- кропку «я»… --Што частка/кропка без цябе --Ды існаваць ёй нельга…Проста без цябе --Ёй iснаваць ды нельга...Толькі...

Цягнікi, пуці, сталіцы, твары, гарадаЗавісаюць, нiбы птушкі ў белых правадах.Я крычу, я адлятаю, з розуму сышла --Мне i не спыніцца. Йе-йе…Ажываюць некi твары, словы ды ва мне,Разрываюцца на часткі кулі ў галаве.На пытанні -- вось адказ, адказ – пытай цябе:Нам ды не зменіцца. Йе-йе…

Цягнікi, пуці, сталіцы, твары, гарада --Завісаюць, быццам птушкі ў белых правадах.Я крычу, я адлятаю, з розуму сышла --Нельга мне спыніцца. «Мне ды як спыніцца». Йе-йе!Ажываюць нечы твары, словы ува мне,Разрываюцца на часткі кулі ў галаве.На пытанні бы адказу, бы адказ -- пытай:Нам жа не зменіцца. Йе-йе!

Цягнікi, пуці, сталіцы, твары, гарада --Завісаюць, ‘быта птушкі ў белых правадах.Я крычу, я адлятаю, з розуму сышла --Умець бы ды спыніцца. «Мне ды як спыніцца». Йе-йе!Ажываюць чые твары, словы ува мне,Разрываюцца на часткі кулі ў галаве.На пытанні бы адказу, бы адказ -- пытай:Нам не да зменіцца. Йе-йе!

Here one can find the lyrics of the song Poezda (Поезда) by Sogdiana. Or Poezda (Поезда) poem lyrics. Sogdiana Poezda (Поезда) text. Also can be known by title Poezda Poezda (Sogdiana) text.