Bob Dylan "Visions of Johanna" lyrics

Translation to:elfr

Visions of Johanna

Ain't it just like the night to play trickswhen you're tryin' to be so quiet?We sit here stranded,though we're all doin' our best to deny itand Louise holds a handful of rain,temptin' you to defy it.Lights flicker from the opposite loftin this room the heat pipes just cough,the country music station plays softbut there's nothing, really nothing to turn off:just Louise and her lover so entwinedand these visions of Johanna that conquer my mind.

In the empty lot where the ladies playblindman's bluff with the key chain,and the all-night girls they whisperof escapades out on the "D" train.We can hear the night watchman click his flashlightask himself if it's him or them that's really insane.Louise, she's all right, she's just near,she's delicate and seems like the mirror,but she just makes it all too concise and too clearthat Johanna's not here.The ghost of 'lectricity howls in the bones of her facewhere these visions of Johanna have now taken my place.

Now, little boy lost, he takes himself so seriouslyhe brags of his misery, he likes to live dangerouslyand when bringing her name up,he speaks of a farewell kiss to me.He's sure got a lotta gall to be so useless and allmuttering small talk at the wall while I'm in the hall.How can I explain?Oh, it's so hard to get onand these visions of Johanna, they kept me up past the dawn.

Inside the museums, Infinity goes up on trialvoices echo this is what salvation must be like after a whilebut Mona Lisa musta had the highway blues:you can tell by the way she smilesSee the primitive wallflower freezewhen the jelly-faced women all sneezeHear the one with the mustache say,"Jeeze I can't find my knees"Oh, jewels and binoculars hang from the head of the mulebut these visions of Johanna, they make it all seem so cruel.

The peddler now speaks to the countesswho's pretending to care for him sayin',"Name me someone that's not a parasiteand I'll go out and say a prayer for him"But like Louise always says"Ya can't look at much, can ya man?"as she, herself, prepares for himand Madonna, she still has not showed.We see this empty cage now corrodewhere her cape of the stage once had flowedThe fiddler, he now steps to the roadhe writes ev'rything's been returned which was owedon the back of the fish truck that loadsWhile my conscience explodesthe harmonicas play the skeleton keys and the rainand these visions of Johanna are now all that remain.

Οράματα της Ιωάννας

Δεν είν' η νύχτ' αυτή για πλάκεςόταν ήσυχος θες να 'σαι;Μείναμ' εδώ αποκομμένοι,αν και προσπαθούμε να τ' αρνηθούμεκι η Λουίζα να κρατά μια χούφτα από βροχήδελεάζοντάς σε να τ' αψηφίσεις.Τα φώτα τρεμοπαίζουν στην απέναντι σοφίταμα στο δωμάτιο τούτο μόλις που βήχουν οι σωλήνες,ο σταθμός της λαϊκής της μουσικής να παίζει απαλάμα δεν έχει τίποτα μα τίποτα να χαμηλώσεις,είναι μόνο η Λουίζα και ο εραστής της σφιχταγκαλιασμένοικαι τα οράματα της Ιωάννας να μου κυριεύουν το μυαλό

Στον άδειο κλήρο οι κυρίες παίζουντην τυφλόμυιγα με την αρμαθιάκαι της νύχτας τα κορίτσια ψυθιρίζουνεγια 'ποκοτιές 'κει έξω στο τρένο της έκτης λεοφόρουΝ' ακούσουμε μπορούμε τον νυχτοφύλακα να παίζει τον φακό τουκαι να ρωτά τον εαυτό του αν είν' αυτός τρελλός για μήπως οι άλλοιΗ Λουίζα, είναι 'ντάξει, είναι πια κοντάείναι ευπαθής και μοιάζει στον καθρέφτημα τα κάνει όλα τόσ' απλά και πια ξεκάθαραπως η Ιωάννα δεν είν' εδώ.Το φάντασμα τ' ηλεκτρισμού μουγκρίζει στα ζυγωματικά τηςόπου τα οράματα της Ιωάννας πήραν πια τη θέση μου

Μικρό χαμέν' αγόρι πια το εαυτό του παίρνει τόσο σοβαράγια το δράμα του καυχιέται, του αρέσει επικίνδυνα να ζεικι όταν τ' όνομά της αναφέρειμιλά για ένα 'ποχεραιτηστήριο φιλί για μέναΠρέπει να 'χει θράσος περίσσο για να 'ναι τόσο άχρηστος και βάλενα τσαμπουνάει κουτσομπολιά στον τοίχο όταν είμαι μες στο χωλΠως να το εξηγήσω;ω, είναι τόσο δύσκολο να συνεχίσωκαι τα οράματα της Ιωάννας μ' αγρύπνησαν ως την αυγή και μετά

Μέσα στα μουσεία το ατέρμον να δικάζεταιφωνές να αντηχούν πως έτσι μοιάζει η σωτηρία μετ' από λίγομα η Μόνα Λίζα θα ΄χε τις οδικές της μαύρεςόπως φαίνεται από το τρόπο που χαμογελάΔες την πρωτόγονη τη μανιτιά παγώνεισαν όλες οι γυναίκες με το λαπαδιασμένο πρόσωπο φτερνίζονταιΆκου και την μια με το μουστάκι λέει,"Αμάν δεν ημπορώ να βρω τα γονατά μου"Ω, κοσμήματα και κυάλια κρέμονται απ' το κεφάλι του μουλαριούκαι τα οράματα της Ιωάννας τα κάνουν όλα να φαίνονται πολύ σκληρά

Ο γυρολόγος μιλάει τώρα με την κοντέσσαπου καμώνεται πως τήνε νοιάζει και της λέει,"Πες μου κάποιον που παράσιτο δεν είναικαι τότε θα 'βγω έξω για εκείνον προσευχή να πω"Μα όπως λέει πάντα η Λουίζα"δεν μπορείς πολλά να βλέπεις, ή μήπως όχι;"καθώς η ίδια ετοιμάζεται γι αυτόνκαι η Μαντόννα, να μην φάνηκε ακόμηΒλέπουμε το άδειο αυτό κλουβί πια διαβρωμένο'κει που η κάπα της για τη σκηνή χυνόταν μια φοράΟ κατεργάρης, βγαίνει πια στο δρόμογράφει όλα όσα έχουν γυριστεί απ' όσα ήτανε χρωστούμεναστο πίσω μέρος του ψαράδικου του φορτηγού που το γεμίζειΕνόσω η συνείδησή μου σκάειοι φυσαρόνικες να παίζουν τ' αντικλείδια και η βροχήκαι τα οράματα της Ιωάννας να 'ναι πια τα μόνα π΄απομένουν

Here one can find the lyrics of the song Visions of Johanna by Bob Dylan. Or Visions of Johanna poem lyrics. Bob Dylan Visions of Johanna text.