Μου λείπεις
Όταν ο ορίζοντας δίνει τα χέρια με τον ορίζοντα
όταν το σκοτάδι σβήνει τη φασαρία των ανθρώπων
η κόπωση μέσα μου που δεν φεύγει πια μακριά
σαν την σκιά ενός πράγματος ακόμα δικού μου
Μου λείπεις
Στην όψη σου
και σ΄αυτό το χαμόγελο το κάπως αδιάφορο
στις δικιολογίες των αυτών των ίσως σου
Είσαι τέτοιος κόμπος στο λαιμό που δεν πάει κάτω
Κι εσύ κι εσύ
μου λείπεις μου λείπεις
μπορώ να κάμω πως είμαι καλά αλλά μου λείπεις
Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει
να σ’ έχω πλάι πριν κοιμηθώ
σαν βαδίζω ξυπόλητος μες στην ψυχή
Μου λείπεις και θα μπορούσα
να ‘ψαχνα μιαν άλλη γυναίκα αλλά θα ξεγελιόμουν
Είσαι η μετάνοιά μου χωρίς τελειωμό
το κρύο των πρωινών μου
Όταν κοιτάζω τριγύρω
και νιώθω οτι μου λείπεις
τώρα που μπορώ να σου δώσω κάτι παραπάνω
Κι εσύ κι εσύ
μου λείπεις μου λείπεις
Μου λείπεις και θα μπορούσα
να ‘ψαχνα μιαν άλλη γυναίκα αλλά θα ξεγελιόμουν
Είσαι η μετάνοιά μου χωρίς τελειωμό
το κρύο των πρωινών μου
Όταν κοιτάζω τριγύρω
και νιώθω οτι μου λείπεις
Nedostaješ mi
Kada sunce pruži ruku horizontu
Kada tama ugasi graju ljudi
Umor u meni koji više ne prolazi
Kao senka nečeg što je još uvek moje
Nedostaješ mi
U tvojim pogledima
I u tom osmehu pomalo nesvesnom
I u izvinjenjima tih tvojih verovatno
Ti si ta knedla u grlu koja više ne prolazi
A ti, a ti
Mi nedostaješ, nedostaješ mi
Mogu da se pravim da sam dobro ali nedostaješ mi
Sada znam šta znači
Imati te pored sebe pre spavanja
Dok koračam bosonog po duši
Nedostaješ mi i mogao bih
Da potražim neku drugu ženu ali samo bih sebe prevario
Ti si moje beskrajno kajanje
Hladnoća mojih jutara
Kad pogledam oko sebe
I osetim da mi nedostaješ
Sada kad mogu da ti dam malo više
A ti a ti
Mi nedostaješ i mogao bih
Da nađem neku drugu ženu ali samo bih sebe prevario
Ti si moje beskrajno kajanje
Hladnoća mojih jutara
Kad pogledam oko sebe
I osetim da mi nedostaješ