There's a sense of longing in meAs I read Rosemary's letterHer writing's honestCan't forget the years she's lost
In isolationShe talks about her loveAnd as I read"I'll die alone"I know she was aching
There's a certain detail seen hereThe pen must have slipped to the sideAnd left a stainNext to his nameShe knows he's gone
And isolationIs all that would remain"The wound in me is pouring outTo rest on a lover's shore"
Bir özlem hissi canlanır içimde,Rosemary'nin mektubunu okuduğum zaman.Yazdıklarındaki dürüstlük,Kaybolduğu yılları unutamaz.
Soyutlanmış bir şekilde,Aşkından söz eder,"Yalnız öleceğim."Kelimelerini okuduğumda,Bilirim ki acı çekiyordu.
Burada görülen, kuşkusuz bir detay var,Kalem yana düşmüş olmalıydı.Ve bir leke bırakmış,Onun isminin yanı başına.Gitmiş olduğunu biliyor.
Ve soyutlanma,Geriye kalacak olan tek şey."Sahip olduğum yara, içimden dışarıya kanıyor,Bir sevgilinin yanında dinlenmek üzere."